آمده ماه محرم بیا

بسمه تعالی

حضرت صاحب سلام

شما خوبي؟من خوب نيستم. راستي اين چه سئوالي بود که پرسيدم؟!

معلومه که شما هم خوب نيستي!ميدونم از امروز صبح تا حالا دائم اشک از چشمهاي نازت سرازيره.اينو وقتي فهميدم که عصر يه غم سنگيني روي سينه ام نشسته بود. هر کار کردم رهام نمي کرد. فهميدم شما خيلي ناراحت هستيد که اثرش به ما بدها هم رسيده. چه برسه به آدم خوبها.

آقا جون!امروز خيلي ها برام پيامک و آف گذاشته بودند. من هم براي خيلي ها..ولي حيف !حيف که شماره ي همراهتو به من ندادي. حيف که نميدونم آي دي شما کدومه تا برات آف که نه، پيام زنده بگذارم. آخه ميدونم آقاي من هميشة خدا آن لاينه.

آقاي من! ناراحت ريختن دو تا گلدسته نيستم ها. ميدونم تو هم همين طوري. اينها نشونه اند «که ره گم نشود» مهم اون دليه که شکست و تکه هاش از چشمهاي قشنگتون ريخت.

ولي مولاي من! ما که ميدونيم شما صبرتون چقدره!ميدونيم حالا حالاها بايد صبر کنيم. ميدونيم که ميخواي ببيني ما چيکاره ايم و چند مرده حلاجيم!

سيّد و مولا! من بد بنده و رهروي براي تو بودم. خودت هم اينو خوب ميدوني. امّا باور کن به خاطر اون بندي که از قلبت به قلبم بستي، عمرًا بتونم ناراحت نباشم. عمراً بتونم جلوي اشکم رو بگيرم. عمراً اين غمه ول کن سينه ي من باشه. اصلاً دلم به همين خوشه. به اين که وقتي تو غمگيني منِ عاصي هم خود به خود غمگينم.

امام زمان! منو تو غمت شريک بدون....همين!وسلام...