<no title>

آن شبِ قدری که گویند اهلِ خلوت امشب است

يا رب این تاثير دولت از کدامین کوکب است

تا بگیسوی  تو دست  ناسزایان کم  رسد

هر دلی در حلقه ای در ذکر یا رب یا رب است

کشته چاه  زنخدان توام  کز هر    طرف

صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است          تاب خوی بر عارضش بین کافتاب گرم رو

در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است

اندر آن مو کب که بر پشت بند ندزین

با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست

تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

آب حیوانش ز منقار بلاغت میچکد

زاغ کلک من بنام ایزد چه عالی مشرب است

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می

زاهدان معذور داریم که اینم مذهب است

آنکه ناوک بر دل من زیر چشمی  میزند

قوت جان حافظش در خنده زیر لب است