دکلمه ی زیبای عشق تلخ + لینک دانلود آهنگ 
نیمه شب ، آواره و بی حس حال در سرم سودای عشقی بی زوال
پرسه ای آغاز کردیم در خیال دل به یاد آورد ایام وصال
از جدایی یک دو سالی می گذشت یک دو سال از عمر رفت و بر نگشت
دل به یاد آورد اول بار را خاطرات اولین دیدار را
آن نظر بازی آن اسرار را آن دو چشم مست آهو وار را
همچو راضی ، مبهم و سر بسته بود چون من از تکراره او هم خسته بود
آمده هم اشیان شد با من او هم نشین و هم زبان شد با من او
خسته جان بودم که جان شد با من او نا توان بودو توان شد با من او
دامنش شد خوابگاه خستگی این چنین آغازشد دلبسگی
وای از آن شب زنده داری تا سحر وای از آن عمری که با او شد به سر
مسته او بودم زدنیا بی خبر دم به دم این عشق میشد بیشتر
آمدو با خلوتم دم ساز شد گفتگو ها بین ما آغاز شد
گفتمش در عشق پابرجاست دل گر گشایی چشم دل زیباست دل
گر تو زورق بان شوی دریاست بی تو شام بیفرداست دل
دل ز عشق روی تو حیران شده در پی عشق تو سرگردان شده
گفت، گفت در عشقت وفا دارم بدان من تو را بس دوست می دارم بدان
شوق وصلت را به سر دارم بدان چون تویی مخموره خمارم بدان
با تو شادی می شود غم هایه من با تو زیبا می شود فردای من
گفتمش عشقت به دل افزون شده دل زجادویه رخت افزون شده
جز تو هر یادی به دل مدفون شده عالم از زیباییت مجنون شده
بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش طعمه بوسه از سرم برد عقل و هوش
در سرم جز عشق او سودا نبود بهره کس جز او در این دل جا نبود
دیده جز بر رویه او بینا نبود همچو عشق من هیچ گل زیبانبود
خوبی او شهره آفاق بوود در نجابت در نکوهیتاق بود
روزگار اما وفا با ما نداشت طاقت خوشبختی ما رانداشت
پیش پایه عشق ما سنگی گذاشت بی گمان از مرگ ما پروا نداشت
آخره این قصه هجران بود و بس حسرت و رنج فراوان بود و بس
یاره ما را از جدایی غم نبود در غمش مجنون و عاشقکم نبود
بر سر پیمان خود محکم نبود سهمه من از عشق جز ماتم نبود
با منه دیوانه پیمان ساده بست ساده ام آن اهد و پیمان راشکست
بی خبر پیمان یاری را گسست این خبر ناگاه پشتمرا شکست
آن کبوتر عاقبت از بند رست رفت و با دلداردیگر عهد بست
باکه گویم اوکه هم خون من است خصمه جان و تشنه خونه مناست
بخته بد وین وصل او قسمت نشد این گدا مشمول آن رحمتنشد
عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست با چنین تقدیر بد ، تدبیر نیست
از غمش با دود و دم هم دم شدم باده نوش غصه ی او من شدم
مستو مخمور و خراب از غم شدم زره زره آب گشتم کم شدم
آخر آتش زد دل دیوانه را سوخت بی پروا پر پروانهرا
عشق من از من گذشتی ، خوش گذر بعد از این حتی تو اسمم را نبر
خاطراتم را تو بیرون کن ز سر دیشب از کف رفت فردا رانگر
آخر این یک بار از من بشنو پند بر منو بر روزگارم دل مبند
عاشقی را دیر فهمیدی چه سود عشقه دیرین گسسته تار وپود
گر چه آبه رفته باز آید به رود ماهیه بیچاره اما مردهبود
بعد از این هم آشیانت هر که هست باش با او یاده تو مارا بس است
برچسب : نویسنده : مدیریت ninachat بازدید : 216